(داخل كتابخونه) از روي مانيتور كتاب فارسي مي خونم. يه آقاي عرب از روي الفباي روي صفحه فهميده ايراني هستم.
طنز موقعيتش اين بود كه دقيقا همون موقع چشمم روي اين جمله بود:
"زبان حرامزاده و ثقيل عربي كه ملل مقهور به عنوان زبان بين المللي براي تبادل افكار خود به شيوه زبان اسپرانتو جعل كردند ..."
البته بعد كه فكر كردم ديدم اگر قرار بود زباني حرامزاده باشد، زبان فارسي است كه از تجاوز اعراب به مام ميهن اين شكلي شد وگرنه عربي هر چند ثقيل ولي خيلي هم اصيل است.
پ. ن. ١ كتاب ته مايه طنز داره ولي كلا خودم با اظهارات زياد ناسيوناليستي حال نميكنم.
پ. ن. ٢ نكته جالب جانبي اينه كه فحشهاي بيشتري در رابطه با فرزند نامشروع از همه جا بيخبر وجود داره تا والدين گرامي (اعم از متجاوز و يا دوست).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر